Dzisiejsze uzupełnienie Poradnika poświęciłem związkowi, który od bardzo dawna jest pod pręgierzem – nikotynie. Pora go nieco odczarować, bo nie taki diabeł straszny, jak go malują. Owszem, jest trująca i działa na układ nerwowy. Ale dokładnie to samo można powiedzieć o innym alkaloidzie, który uznawany jest za zupełnie niewinny, a więc o kofeinie. Generalny społeczny brak akceptacji w stosunku do tego alkaloidu wynika z tego, że już dawno temu postawiono znak równości między nikotyną i tytoniem. Niestety, takie podejście pokutuje też w środowisku medycznym. Tymczasem to, co określa się mianem nikotynizmu powinno prawidłowo być nazwane raczej tytonizmem. Najnowsze badania mówią bowiem, że nikotyna nie jest sama w sobie specjalnie uzależniająca. Takie uzależnienie powstaje wtedy, gdy towarzyszą jej związki zwane inhibitorami monoaminooksydazy. Właśnie dlatego można bez recepty kupić takie produkty jak gumy czy spreje nikotynowe, służące do walki z nałogiem palenia tytoniu. Co więcej, reklamuje się te środki jako zawierające nikotynę terapeutyczną(!). A to jest dokładnie ta sama cząsteczka, która występuje w tytoniu.
Ale dziś można już też mówić o terapeutycznych zastosowaniach nikotyny. W ostatnich latach pojawia się coraz więcej prac medycznych omawiających pozytywne działanie nikotyny w przypadku takich chorób, jak Alzheimer czy Parkinson. Zainteresowanych odsyłam do mojego niedawnego wpisu na Blogu Starego Chemika, gdzie omówiłem najświeższe badania zespołu dr. Paula Newhouse’a.
Myślę, że warto te informacje sobie przyswoić i propagować wśród tych, którzy bezrefleksyjnie powtarzają jak mantrę, że nikotyna to samo zło.